کسب لوح تقدیر و دریافت تندیس واحد نمونه استانی استاندارد توسط شرکت سپاهان دانه پارسیان
سال هاست که لحاظ نشدن استانداردهای بین المللی در تولید محصولات کشاورزی و دامی و عدم توجه به شاخص های مرتبط با آن در این صنعت به عنوان عامل اصلی محقق نشدن اهداف صادراتی در بخش کشاورزی مطرح می شود.لیکن توجه برخی شرکت ها به این مهم بار دیگر اتفاقات خوش یمنی را رقم زد.
در مراسم بزرگ داشت روزجهانی استاندارد و تجلیل از واحد های تولیدی برتراستان اصفهان بالاخره یک شرکت فعال در زمینه ی کشاورزی نیز توانست به شاخص ها و معیارهای لازم برای ورود به دروازه جهانی شدن دست یابد و مورد تجلیل قرار بگیرد .
در این مراسم و در میان واحد های تولیدی بسیاری که به عنوان واحد های نمونه ی استاندارد از همه صنایع شناخته شدند تنها شرکت سپاهان دانه ی پارسیان در بخش کشاورزی موفق به کسب لوح تقدیر و دریافت تندیس استاندارد شد که این موضوع حاکی از آن است که سرمایه گذاری و توجه به استانداردسازی و کسب شاخص های کیفیت که امنیت غذایی و استقلال کشور با آن همبستگی و تعامل دوطرفه دارد می تواند الگوی مناسب برای گشودن درهای صادرات باشد.
با بررسی فعالیت های شرکت سپاهان دانه ی پارسیان که در زمینه ی تولید خوراک دام و طیور فعالیت می نماید مشخص می شود که این شرکت به نوعی صنعت کشاورزی را به صنعت دامپروری پیوند زده است و شرایطی را فراهم نموده که هم بر بازار تقاضای محصولات کشاورزی تاثیر مثبت می گذارد و هم با تولید خوراک دام و طیور با کیفیت و مطابق با استاندارد های فراملی باعث افزایش کیفیت فرآورده های لبنی و پروتئینی در سطح ملی می گردد .
تاثیر این سرمایه گذاری بر صنعت کشاورزی نشان می دهد که چگونه سرمایه گذاری های مشابه می تواند زمینه را برای رشد صنعت کشاورزی، حرکت به سمت امنیت غذایی ، توسعه ی صادرات و ایجاد اشتغال مولد هموار کند .
این درحالی است که ما تاکنون نتوانسته ایم از نیاز های بازارجهانی به محصولات کشاورزی علی رغم داشتن پتانسیل های بسیار استفاده کنیم . به عنوان مثال در سال گذشته فدراسیون روسیه واردات محصولات کشاورزی از ترکیه را به دلیل برخی مناقشات سیاسی لغو نمود اما با این وجود و علی رغم درخواست روسیه از ایران نه تنها صادرات کشاورزی ما به این کشور افزایش نیافت بلکه شاهد کاهش نیز بودیم و این فرصت سوزی تنها به دلیل نداشتن برنامه ای برای انطباق با استانداردهای کیفی روسیه و استاندارد های بین المللی و همچنین عدم سرمایه گذاری های لازم در بهبود کیفیت تولید ، نگهداری و بسته بندی محصولات کشاورزی بود .
اگرچه کشاورزی ایران در طول سالیان متمادی پیشرفت هایی را داشته اما وقتی این پیشرفت ها را با پیشرفت های سایر کشورها مقایسه کنیم متوجه خواهیم شد که هنوز در کشور درک صحیحی از اهمیت صنعت کشاورزی وجایگاه آن دراقتصاد ملی نسبت به سایر عوامل وجود ندارد . بر همین اساس می توان گفت مشکلات و کاستی هایی که امروز گریبانگیر کشاورزان کشور می باشد نیز ناشی از همین عدم درک صحیح و برنامه مناسب در صنعت کشاورزی و امنیت غذایی است .
در پایان باید گفت شرکت سپاهان دانه ی پارسیان که امروز محصولات خود را بدلیل رعایت مسائل کیفی به آن سوی مرزها نیز صادر می کند به خوبی ظرفیت ها و توانایی های صنعت کشاورزی را به اثبات رسانده است و ما اگر به دنبال امنیت غذایی ، استقلال اقتصادی ، ایجاد اشتغال و رفاه مردم هستیم باید بیش از پیش به سمت این صنعت گام برداریم .
